Deze veteraan is naar Nieuw Guinea uitgezonden geweest in 1961 als stoottroeper. Ze kwamen aan in Biak na zes weken varen en kregen eenmaal daar een tropenopleiding, dit waren voornamelijk marsen door het oerwoud. Hij vertelt over zijn opvattingen over Nieuw Guinea en dat ze de bevolking hun gang hadden moeten laten gaan. Hij kijkt er nu ook anders tegenaan dan toen. Verder woont hij inmiddels sinds 2012 op Bronbeek. Hij kende zijn vrouw al voordat hij naar Nieuw Guinea vertrok, maar hij heeft haar nooit over zijn ervaringen vertelt. Tot zijn vrouw overleed, heeft hij zijn gehele Nieuw Guinea verhaal wel aan zijn zoon vertelt. Dit bleek voor hem een opluchting.

Deze veteraan is geboren in 1932 in Emmen. Hij wilde graag bij het leger, maar hij werd afgekeurd. Daarom besloot hij zich aan te melden bij de koopvaardij, waar hij als kok aan de slag ging. Uiteindelijk kreeg hij een oproep voor de militaire dienst en gaf zich vrijwillig op om naar Korea te gaan. Ook daar was hij kok, maar nam ook deel aan de patrouilles. Uiteindelijk ging het kok zijn hem beter af dan militair zijn. Zijn verdere carrière is hij werkzaam geweest op Paleis Soestdijk als militair hofmeester. Hij is in 2015 op Bronbeek komen wonen. Tegenwoordig is hij erg anti-oorlog geworden, en is ook niet trots op zijn veteraan zijn.

Deze veteraan werd in 1982 uitgezonden naar Libanon. En is geboren in 1932 in Rotterdam. Tijdens de oorlogsjaren groeide hij op in Den Haag. Na de oorlog ging hij bij de koopvaardij en werd in die tijd opgeroepen als dienstplichtige. Ten tijde van de uitzending naar Libanon, was er een tekort aan beroepspersoneel en hij meldde zich vrijwillig aan om te gaan. Zo werd hij individueel uitgezonden en kwam terecht in Haris bij de bataljonsstaf. Hij heeft vele posten leren kennen in Libanon en heeft dit later gebruikt voor zijn boek over Libanon. Daarnaast is hij ook verantwoordelijk voor het gevallen monument van Libanon, dat tegenwoordig is te vinden in Havelte. In 2015 is hij op Bronbeek komen wonen en langzaam veranderd het op Bronbeek. Het is niet enkel meer KNIL, maar het verschuift naar andere krijgsmachtdelen en uitzendingen.

Deze veteraan werd geboren in 1920 in Amsterdam. Hij kwam op voor de militaire dienst in 1939 en is ongeschonden de meidagen van 1940 doorgekomen. In 1943 dook hij onder, om aan krijgsgevangenschap te ontsnappen. In 1946 kwam hij bij de Marechaussee terecht en van 1959 tot 1962 werd hij geplaatst bij de TRIS, de troepenmacht in Suriname. Hij woont al lang op Bronbeek, maar hij merkt dat hij ouder wordt en niet meer alles weet en kan vertellen. Hierdoor laat zijn geheugen hem soms in de steek. Dit interview is dan ook een kort overzicht van zijn leven en militaire carrière.

Deze veteraan is geboren in 1930 in Bussum. Van de crisisjaren heeft hij weinig meegemaakt, de oorlogsdreiging en de inval op 10 mei daarentegen wel bewuster. In maart 1950 kwam voor hem de oproep voor de militaire dienst. Hij maakte uiteindelijk deel uit van het eerste troepentransport naar Nederland Nieuw Guinea. Hij werd gelegerd in Hollandia. En leerde het Maleis door de samenwerking met de Papoea-koelies. Zijn verdere carrière is hij werkzaam geweest in de hotel en restaurant wereld. In mei 2015 nam hij zijn intrek in Bronbeek. Hij prijst zichzelf gelukkig dat hij nog zeer mobiel is en daardoor nog veel naar het buitenland kan reizen.

Deze veteraan is geboren in 1930 in Gorinchem. Hij was tien jaar toen de oorlog uitbrak en vond het een spannende tijd. Hij vertelt een aantal anekdotes over zijn leven tijdens de bezetting, over hoe hij bijvoorbeeld opzoek ging naar eten. Veel NSB’ers en Nederlandse SS’ers werden na de oorlog gearresteerd en werden naar het vreemdelingenlegioen gestuurd en andere voor straf naar Nieuw Guinea om daar te werken. Toen hij zelf in 1951 naar Nieuw Guinea werd uitgezonden, ontmoette hij een paar van deze voormalige Nederlandse SS’ers. In 1959 is hij voor een tweede keer uitgezonden geweest naar Nieuw Guinea, ditmaal werd hij uitgezonden en ging zijn gezin mee. Ze hebben er bijna 3,5 jaar gewoond. Hij heeft vooral een gewetensconflict overgehouden aan zijn missies in Nieuw Guinea en spreekt in dit interview ook over de zin van zijn uitzendingen. Hij is in 2016 op Bronbeek komen te wonen en is ook onlangs lid geworden van de kerk. Dit geeft hem de steun die hij nodig heeft na het overlijden van zijn vrouw.

Deze veteraan kwam in dienst bij de Marine in 1958 en vervolgens in 1961 bij de Marine Inlichtingendienst. Hij vertelt over de opleiding. In 1962 werd hij uitgezonden naar Nieuw-Guinea. Hij vertelt over de politieke situatie in Indonesië en de rol van het land tijdens deze periode van de Koude Oorlog. Indonesië wilde Nieuw-Guinea veroveren op Nederland en hij geeft uitleg over de dreiging van infiltraties en een geplande aanval. De Papoea’s stonden aan de kant van Nederland en werkten samen met de mariniers. Hij vertelt over de situatie in Indonesië en Nieuw-Guinea na het vertrek van Nederland uit Nieuw-Guinea. Vervolgens vertelt hij over zijn verdere carrière bij de inlichtingendienst. Ook heeft hij nog enkele jaren bij het hoofdkwartier Commander in Chief Eastern Atlantic Area in Engeland gewerkt. In Nederland heeft hij een korte tijd meegewerkt aan de integratie van de drie afzonderlijke inlichtingendiensten. Na zijn carrière is hij lid geworden van enkele inlichtingenclubs en heeft hij enkele boeken geschreven over de MARID. Tot slot komt de veteranenstatus aan bod.

Deze Veteraan moest tijdens de Tweede Wereldoorlog werken voor de Duitsers, hij heeft zo ook het bombardement van IJmuiden meegemaakt. Na de oorlog kwam hij met de eerste lichting militairen op voor dienst. Tegen zijn wensen in werd hij bij de infanterie ingedeeld en naar Indië gestuurd. Hij liet zich niet graag commanderen en kwam vaak in de problemen met zij leidinggevenden. Zowel de eerste als de tweede politionele actie heeft de geïnterviewde meegemaakt. Achteraf kan hij lachen om de Nederlandse poging Indië te behouden. Hoewel hij toegeeft dat er vanuit het Nederlandse kamp mis-standen zijn geweest, voegt hij toe dat dit aan de Indonesische kant niet anders was en dat gebeurtenis-sen niet per incident maar in hun context beoordeeld moeten worden.

De geïnterviewde heeft na zijn middelbare school gekozen voor een carrière bij Defensie. Als groepscommandant is hij uitgezonden geweest naar voormalig Joegoslavië. Hij had van tevoren echt het gevoel iets te kunnen betekenen voor de bevolking. Tijdens de val van Srebrenica was hij net op verlof. Hij vertelt over zijn beleving van dit moment. Later is de geïnterviewde als geestelijk verzorger met de Patriot-missie naar Turkije mee geweest. Ook is hij in dezelfde functie naar Irak geweest waar door Nederlandse militairen Koerden getraind werden die tegen IS zouden gaan vechten. Hij vertelt over zijn visie op deze uitzendingen en zijn werk als geestelijk verzorger.

De geïnterviewde heeft vanaf zijn zestiende hand en spandiensten voor het verzet gedaan en was in september 1944 getuige van de geallieerde luchtlandingen. Nog voor Noord-Nederland bevrijd was vertrok de geïnterviewde al naar de VS om als marinier opgeleid te worden. Nu Nederland bijna vrij was, was het de beurt aan Indië om bevrijd te worden. Met een goed uitgeruste mariniersbrigade vertrok hij naar Soerabaja. Daar aangekomen werden de Nederlanders erg door de Britten tegengewerkt. Hij vertelt over een incident waar hij oog in oog stond met de vijand, dit beeld staat nog altijd op zijn netvlies. De geïnterviewde werd gevraagd bij te tekenen, dit weigerde hij. Als één van de eertse jongens kwam hij terug uit Indië. Na zijn uitzending is hij sociologie gaan studeren. Hij is nog steeds actief als veteraan en is dankbaar voor de ervaring die hij heeft kunnen opdoen.