Deze dienstplichtige veteraan werd in 1962 uitgezonden naar Nieuw Guinea. Eigenlijk wist hij van te voren al dat er politieke spelletjes gespeeld werden in Nieuw Guinea. Ook hij had de verhalen gehoord van jongens die in Indië waren geweest, maar hij besloot er maar het beste van te maken. Op de situatie in Nieuw Guinea zelf en wat daar gebeurd is, daar gaat de veteraan niet op in – omwille van zijn rust en gezondheid. Al voordat hij op uitzending ging was zijn grootste hobby fietsen. Na zijn uitzending pakte hij het fietsen weer op en hij merkte al snel dat op de fiets zijn hoofd rustiger werd. Hij kwam terecht in het wereldje van de lange afstandsfietsers. Zo fietste hij in de Ardennen waar de weggetjes precies lijken op de dichte jungle van Nieuw Guinea. Hij zocht dit bewust op en dan voelde hij de angst weer opkomen. Persoonlijke motto van deze veteraan is: Fietsen is een prothese voor je hoofd.

Deze dienstplichtige veteraan werd in 1992 uitgezonden naar Bosnië. Hij kwam bij de verbindingen en kreeg een opleiding tot verbindelaar. Hij werd gelegerd in Sarajevo en was uiteindelijk verantwoordelijk voor het onderhouden van het aggregaat van de verbindingsapparatuur. Het geluid van een aggregaat of geluiden die daarop lijken zijn nu een trigger voor zijn PTSS-klachten. In Sarajevo was er vooral sprake van intimidatie, snipers die dan schoten maar nooit raak. Deze veteraan gaat in op het veranderen van je normen en waarden in een oorlogssituatie en hoe hij zich hier jaren later nog vaak over schaamt. Na terugkomst van zijn uitzending ging het allerminst goed met deze veteraan, hij zocht de randjes op (thrillseeking). Uiteindelijk kreeg hij de diagnose PTSS. Hij begon uiteindelijk met fietsen om aan zijn herstel te werken.

De geïnterviewde is werkzaam als Sportofficier bij Defensie. Na haar opleiding aan de ALO kwam ze op voor de KMS en werd ze onderofficier Sport. In 2012 werd ze uitgezonden naar Afghanistan waar ze werd gelegerd in Kunduz. Hier verzorgde ze sportlessen voor de Afghaanse politie. Ze vertelt hoe het is om als vrouw voor de Afghaanse politie te werken. Het was de bedoeling dat ze Afghaanse vrouwen zou opleiden voor de politie, maar dit project kwam niet van de grond door opvattingen in de samenleving. Ze vertelt hoe ze de sportlessen inrichtte en hoe ze soms moest improviseren met materiaal. Een van haar meest indrukwekkende ervaringen in het moment dat het alarm afging in het kamp omdat een aanval dreigde. Over het algemeen was haar uitzending relatief rustig. Na haar uitzending volgde ze een opleiding tot Sportofficier aan de KMA. Dit was even wennen ten opzichte van de KMS. In 2019 liep ze als detachementscommandant voorop bij de LO Sportorganisatie.